Spawanie TIG z ang. „tungsten inert gas” to metoda spawania elektrodą nietopliwą w osłonie gazu obojętnego.
Pomiędzy elektrodą a materiałem żarzy się łuk spawalniczy. Sprawia on, że materiał poddawany obróce topi się, dzięki czemu możliwe jest połączenie dwóch elementów lub połączenie ze spoiwem zewnętrznym (materiałem dodatkowym). Dodatkowy materiał w przeciwieństwie do metody MIG/MAG wprowadzany jest ręcznie, więc wymaga to zręczności spawacza. Spoiwo występuje najczęściej jako drut metalowy (pręt) o długości około metra i adekwatnie dopasowanej średnicy.
Jako gaz osłonowy stosuje się przede wszystkim argon lub mieszaninę argonu z helem. Są to gazy chemicznie obojętne, które chronią spoinę oraz elektrodę przed spaleniem, a jednocześnie umożliwiają skuteczne połączenie elementów metalowych.
Do jakich materiałów wykorzystuje się metodę TIG?
Spawanie metodą TIG wykorzystywane jest w przypadku stali nierdzewnej i innych wysokostopowych. Ponadto służy też do łączenia elementów zbudowanych z miedzi, tytanu, aliminimu czy niklu oraz ich stopów. Spoina powstała na skutek spawania metodą TIG jest wysokiej jakości, a w szczególności jest czysta i wolna od zanieczyszczeń. To oznacza, że wykonana spoina nie wymaga dodatkowych zabiegów.
W jakich pracach stosuje się metodę TIG?
Metoda TIG ma uniwersalny charakter i bardzo szerokie zastosowanie. Do głównych obszarów można zaliczyć spawanie:
-
rur oraz rurociągów,
-
blach,
-
różnego typu zbiorników
w przemyśle spożywczym, rolniczym czy chemicznym.
Jakie są zalety spawania TIG?
-
uniwersalność metody,
-
czystość spoiny niewymagająca dodatkowych zabiegów czyszczących,
-
możliwość doboru ilości i wielkości łączonych materiałów.
Jakie są wady spawania TIG?
-
czasochłonność,
-
wysoka zależność jakości spoiny od umiejętności spawacza,
-
możliwość pracy tylko przy odpowiednich warunkach atmosferycznych (osłona od wiatru).
Spawanie TIG to jedna z najbardziej uniwersalnych i najdokładniejszych metod spawania. Wymaga ona jednak wielu umiejętności od spawacza i pewności w rękach. To od nich, ostatecznie, zależy jakość tworzonego spoiwa.